Ben 23 yaşındayım. 4 ay önce nişanlandım.
Nişanlımı daha önce tanıyordum ama isteyerek olmadı. Ailevi sorunlar ve psikolojik bunalımlar sonucu bir karar aldım. Hep hata olduğunu düşünerek ilerledim, bitecek gözüyle baktım. Ailem başlangıçta olması için ısrar etti. Şimdilerde bazı sorunlar yaşıyorum. Onlar da bitirmem için ısrar ediyor.
Fikri olarak sorun yaşıyoruz. Ben dini ölçülerde yaşamayı istiyorum, nişanlım benim kadar dikkatli değil. Ben üniversite mezunuyum, o lise. Ben ilahi maksatlar için yüksek lisans, doktora vs. yapmak istiyorum, "O gerek yok" deyip kapatıyor, öfkesine hâkim olamıyor. Birkaç defa beni sokak ortasında hırpalamaya kalktı.
Bu yaşıma kadar Allah'tan korktum ve haramdan kaçmak için hayalime dahi bir erkeğin girmemesi için gayret ettim. Konuştuğum ve görüştüğüm hiç kimse olmadı. "Her şeyi ilk helalimle yaşayayım" diye niyazda bulundum Rabbimden. Gönlümün kapılarını "Rabbim onu bana helal kıldı" diye sadece ona açtım.
Şu an vazgeçemiyorum ancak çok korkuyorum. Bana kaba tavırlar sergilemesi tedirgin ediyor. "Yüce Yaradan, ilim, ihlas kapısı açsın" diye ona dua ediyorum.
"Ben mi kör oldum, hissi mi davranıyorum, göz göre göre hata mı yapıyorum" diye düşünüyorum. Diğer taraftan "Allah dilemeden hiçbir şey olmaz, dualarımda O'ndan hayır olmayan hiçbir şey istemedim, O beni mahcup etmez, muhakkak zahmetinde rahmeti gizlidir" diye düşünüyorum. Sizce ne yapmalıyım? (Rumuz: Gül)
Özellikle son söyledikleriniz doğru ve önemli. "Allah dilemedikçe hiçbir şey olmaz", ama iradenizi ve aklınızı tam olarak kullanmanız gerekir. Siz nasıl bir tercih yaparsanız Allah onu yaratır.
Allah insanı mahcup etmez, bunda şüphemiz yoktur, ancak kendi elimizle kendimizi zor durumda bırakmamalıyız.
Zahmette rahmet gizlidir, fakat irademiz dışında gelen zahmetlere, sıkıntılara bu gözle bakarız.
Şu anda düğün yapmış değilsiniz, henüz işin başındasınız, her an için geriye dönüş imkânı mevcut.
***
Ailevi sorunlar ve psikolojik bunalımlar sonucu verilen kararlar sağlıklı olmaz, sizi rahat ettirmez.
Her şeyden önce aranızda bir denklik olması gerekir, dini deyimiyle "küfüv" olmalısınız. Denkliğin en önemlisi inançta, ahlakta, eğitimde ve karakter yapısında olanıdır. Siz burada sorun yaşıyorsunuz, bu konularda bir açmazın içindesiniz.
Şimdiden anlaşamıyorsunuz, nişanlınız ayrı baş çekiyor, üstelik kaba davranıyor, kırıcı hareket ediyorsa ilerisi nasıl olacak?
Her halükarda kararı siz vereceksiniz. Önünüzde iki seçenek var.
Birincisi, "Kaderim buymuş, bu kişiyle ömür boyu yaşamayı göze alabilirim, sabrederim, uyum sağlamaya çalışırım, zaman içinde değişir, aile sorumluluğu olgunlaştırır" derseniz, evlilik sürecini devam ettirirsiniz.
İkinci olarak, "Değişeceğini sanmıyorum, kendimi bu evliliğe hazır hissedemiyorum, sorunların üstesinden gelecek güçte değilim, ailem de razı değil, tek başıma taşıyamam" derseniz, o zaman da yol yakınken farklı bir karar verirsiniz, ona göre hareket edersiniz.
"Gönlümü sadece ona açtım, içimi ona döktüm" diyerek kendinizi psikolojik bir baskı altında tutmayın. Ailenizin de görüşünü alarak sakin bir kafayla düşünüp karar verin.
Kısmetsizliğimi yenemez miyim?
Ben 30 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hiçbir kısmetim çıkmadı. Çıksa da bir şey çıkıyor, kısmet olmuyor. İş ve eş seçiminde çok kısmetsizim, buna çok üzülüyorum. Bazen çok günah olduğunu bildiğim halde isyan ediyorum. Kendime zarar vermek istiyorum. Ne dua ettiysem olmuyor. Bu konu hakkında bana yardım etme imkânınız var mı? (Rumuz: Duygu)
Evlilik hayatın bir gerçeği, bir parçası ve çok önemli bir sürecidir ama hayatın kendisi değil. Evlenemeyip, evlenme imkânı bulamayıp da yaşayan çok sayıda insan vardır. İşindedir, gücündedir, dininde, ibadetindedir, kendine göre bir düzeni vardır.
Allah'a gerçek anlamda inanıyorsak, Allah'ın bizim için takdir ettiği programa/kadere razı olmamız gerekmez mi? "Ne olursan olsun evlenmem gerekir" deyip de sonunda yanlış bir evlilik yapıp hayatını zehre çeviren az mı insan vardır?
Bunun için isyan etmek, kendinize zarar vermek gibi bir hataya düşmek, inanan bir insana ne kadar yakışır, ne kadar doğru olur?