Ben aile içi şiddet ve huzursuzluktan dolayı hiç düşünmeden bilinçsiz bir evlilik yaptım.
Tek düşüncem, ailemden uzaklaşmaktı. Eşimle fikirlerimiz hiç uyuşmuyor, anlaşmazlık yaşıyoruz. Beklediğim sevgi ve huzur ortamını bulamadım. Çok yalnızım. İstanbul'da tek başıma kaldım. Ruh sağlığım çok bozuk, intihar etmeyi düşünüyorum, namaz kılıp dua ediyorum. Bana tavsiyeniz nedir? Yardım edin bana... (Rumuz: Dilek)
Acaba beklentilerinizi çok üst düzeyde mi tuttunuz? Bütünüyle sorunsuz, problemsiz, kavgasız, gürültüsüz bir evlilik mi düşündünüz? Hayalinizdeki evlilikle, gerçek hayat birbirini tutmayınca ümitsizliğe mi kapıldınız?
Eşinizin uyuşamadığınız, anlaşamadığınız, kabullenemediğiniz huyları, alışkanlıkları vardır. Sözünüz birbirinize ters geliyordur, olumlu yaklaşımlarınıza yeterli karşılık alamıyorsunuzdur. Ben merkezli, keyfine düşkün, her dediğinin yapılmasını isteyen, sizi hizmetçi gibi gören ve davranışlar sergileyen bir yapıya sahiptir belki...
Ama bir insan olarak mutlaka iyi yönleri, olumlu halleri, hoşunuza giden, seveceğiniz ve takdir edeceğiniz cihetleri de vardır.
Tarafsız bir gözle, dışarıdan yapacağınız bir gözlemle bu güzel yönlerini bir araya getirin, üst üste koyun. Hatta çevrenizde birçok kimsede olmayan güzel bir alışkanlığını, ahlaki bir cephesini araştırın, tespit edin.
Onu iyiliğinizle kendinize çekin
Bir an için çekemediğiniz bütün yanlışlarını, hatalarını unutun, öyle inanıyorum ki çok daha farklı bir sonuca varırsınız. Belki de "Ben bu güzel yönlerini gözden kaçırmışım" diyeceksiniz, bu sefer o uyuşamadığınız, anlaşamadığınız adam gidecek, yerine olumlu taraflarını öne çıkardığınız bir adam gelecektir.
Bu arada önyargılarınızdan vazgeçecek, kendinizi değiştirecek, nefret yerine sevgi duyacak, kin yerine şefkat gösterecek, kırgınlık yerine barış kapısı açacaksınız. İlk anda birkaç günlüğüne karşılık göremeseniz de bir rol yapar gibi de olsa sıcak tavırlar sergileyeceksiniz.
İnsanoğlu enteresandır, iyiliğe karşı minnet duyar, sevgi bombardımanına karşı fazla dayanamaz, fedakârca hareketlere duyarsız kalamaz. Böylece siz iyiliğinizle onu kendinize çekersiniz, şefkatinizle onu yanınıza alırsınız.
Bu hususta bir Kur'ân âyeti geldi aklıma:
"İyilikle kötülük bir olmaz. Sen kötülüğe iyiliğin en güzeliyle karşılık ver. Bir de bakarsın, aranızda düşmanlık bulunan kişi sanki candan bir dost oluvermiştir. Fakat buna ancak sabredenler erişir. Buna erişenler de büyük bir nasip sahibi olanlardır." (Fussilet, 41:34-35)
"İyiliğin en güzelini" İbni Abbas "öfkeliyken sabretmek, kötülüğe maruz kaldığında bağışlamak" şeklinde açıklar ve şöyle dermiş: "İnsanlar bunu yaptıkları zaman Allah onları korur; düşmanları da onların önünde eğilir ve candan bir dost gibi olur."
Kısmetimi nasıl arayacağım?
Ben 25 yaşındayım. Evlenmek istiyorum. Bunun için zinadan uzak duruyorum. Kısmetimi aramalı mıyım? Yoksa beklemem mi gerekiyor? Ne yapmalıyım? (Rumuz: Mehmet)
Kısmetinizi aramaktan başka bir seçeneğiniz var mı? "Arayan bulur, bulanlar da arayanlardır" demişler.
Acıkınca ekmek arıyoruz, susayınca suya koşuyoruz, hastalanınca doktora gidiyoruz. Yerinizden kımıldamazsanız, bekleyip durursanız ayağınıza bir şey gelir mi?
Aradıktan, araştırdıktan, sorduktan, soruşturduktan sonra beklemeye geçersiniz.
"Arayan Bağdat'ı bulursa", siz niye kendinize bir hayat arkadaşı bulmuyorsunuz?
Hangi kapı çalınmadan açılır, hangi dert söylenmeyince devası bulunur, hangi soru sorulmayınca cevabı verilir?
Aramak fiili duadır, sebeplere başvurmaktır, bir çaba içine girmektir, aramak çalışmaktır, emek harcamaktır.
Kur'ân diyor ki: "İnsan için ancak çalışmasının karşılığı vardır. Çalışması da yakında gösterilecektir." (Necm, 53:39-40)