Toplum olarak eski bütün güzelliklerimizi, değerlerimizi günden güne kaybediyor, eski günlerimizi arar hale geliyoruz.
Bugün eskiden eser yok.
Ben şahsen yamalı yani bilenler bilir, (Süvari) olmuş pantolon giydim. Şimdi süvari pantolonlar moda olmuş. Bizim zamanımız da yırtılan yer süvari olurdu.
Neyse: Şimdi Yamalı elbise giyen görüyor musunuz hiç? Var ama dediğim gibi ona da moda diyorlar yırtık pırtık pantolonlar giyenler var. Gülüyor geçiyoruz bu moda giyime!.
Çöplere atılan ekmekleri, yemekleri, sebze ve meyveleri görmeye alıştık artık.
Fakiri de atıyor, zengini de!. Ne de olsa zenginiz ya..
Bugün karnımız doydu, yarına Allah kerimdir!
Kimse iş beğenmiyor, aş beğenmiyor, tembellik belleklerimizi sarmış.
Nerdeyse evlerde yemek pişirilmiyor. Gün boyu bütün lokantalar harıl harıl çalışıyor.
Nasıl olsa devlet ekmek dağıtıyor, poşet poşet gıda, torba torba kömür dağıtıyor ya, kim çalışmak ister.!
Bunlara bir de özürlü maaşı, bakım maaşı, dul maaşı vermişseniz gel keyfim gel!..
Kim çalışmak, terlemek ister!.
Gidin Rize’nin kahvehanelerine, Deniz caddesine, parklara, insanlar sere serpe, herkes hayatlarından gayet memnun.
Böyle olunca insanlar bol keseden yiyip içer, savurganlık sarar etrafımızı…
Ekonomik sıkıntı elbette ki vardır. Ancak herkesin cebinde birkaç bankanın kredi kartı, günü kurtarma adına günlerini geçirip gidiyor..
Tabi kredi kartı ödeme günü gelince kıvranmalar, kavgaların, gürültülerin, patırtıların, cinayetlerin, intiharların ardı arkası da kendiliğinden geliyor.
Bütün bunların tek nedeni bütçesiz, plansız, programsız harcamalardır. Yani başka bir deyimle müsrifliğin nedenleridir.
Harcamalara özen gösterenler, buna uyanlar ayrı bir konu…
Bu benim anlattıklarım kişi bazında . Yani kişi ekonomik durumuna göre hareket etmezse gelecekte büyük sıkıntı çekeceğine yöneliktir.
Ben bugün bu köşemde bir şeyler yazdım. Anlayan anlamıştır umarım…