10 yıllık evli olan bir okurum, hanımı tarafından aldatıldığını, 9 yaşındaki oğlunun her şeye şahit olduğunu, "Babana anlatırsan seni öldürürüm" diyerek çocuğu tehdit ettiğini belirtiyor. Cep telefonunda da "erkeklerin itiraflarıyla" kesin olarak bildiğini söylüyor ve "Ben de babasının evine gönderdim ve boşadım" dedikten sonra , "Benimleyken ve benden sonra işlediği günahlardan dolayı hesaba çekilir miyim? Günaha girdiğini ben gözümle hiç görmedim ama delillerim bunu gösteriyor. Bu yüzden de hesaba çekilir miyim?" diye soruyor.
Her ikiniz de birbirinizi izlemek, gözetmek, kollamak, korumak ve aile hayatınızı bozacak olumsuz gelişmelere karşı birbirinize sahip çıkmak durumundasınız. Bunun için ailesiniz, bunun için aynı çatı altında yaşıyorsunuz.
O bir kadın, siz de bir erkek olarak gözünüz ve kalbiniz bir başkasına kayıyor mu, birbirinize karşı soğukluk yaşıyor musunuz, aranızda güven duygusunu sarsacak hatalar görüyor musunuz, sadakatinizde gerilemeleri ve azalmaları fark ediyor musunuz?
Olay büyümeden, rahatsızlıklar mesafe almadan belirtilerini anlamanız, fark etmeniz, gözlemlemeniz ve hissetmeniz gerekirdi.
***
Eşiniz genç ve sağlıklı bir kadın olarak size ilgi alaka göstermiyor mu, ihtiyaçlarınızı erteliyor mu, taleplerinizi geri mi çeviriyor, birtakım bahaneler ileri sürerek isteklerinizi geçiştiriyor mu? Bu ve benzeri tavırlarını anlamalıydınız.
Böyle bir gidişatı ve gelişmeyi hissettiğiniz, fark ettiğiniz ve anladığınız an hiç vakit geçirmeden koruma ve sahiplenme hisleriniz devreye girecek, onu çekip çevirecektiniz.
Kur'ân bu sorumluluğu şu şekilde ifade eder, "Onlar sizin için bir elbise, siz onlar için bir elbisesiniz." (Bakara, 2:187)
Burada ihmaliniz, ilgisizliğiniz varsa, iş yoğunluğu ve çalışma şartları gereği veya başka sebeplerden dolayı eşinize gereken zamanı ayıramamışsanız sizin de hatanız ve kusurunuz vardır tabii olarak...
Bunun için "Evin ihtiyaçlarını karşılıyorum, üstlerini başlarını alıyorum, harçlıklarını veriyorum" diyerek sadece maddi ihtiyaçlarını gidermeniz yeterli gelmiyor.
Bunlar kadar diğer manevi, duygusal ve cinsel ihtiyaçlarına da cevap vermeniz icap ediyordu.
***
Bütün bunlarla birlikte "boşama" konusunu aceleye getirmiş olmayasınız. Bu tür meselelerde çocuğun sözü delil olmayabilir, telefonda gördüğünüz mesajlar yeterli gelmeyebilir.
Hiçbir yanlışını itiraf etmediği ve siz de gözünüzle görmediğinize göre boşamadan, babasının evine göndermeden gelişmeleri aile büyüklerine açabilirdiniz.
Kur'ân'ın tavsiye ettiği gibi her iki taraftan sizi dinleyecek ve sonra karar vermenizde aracı/yardımcı olacak "hakem"lere başvurabilirdiniz.
Fakat bütün bunlarla birlikte siz ne kadar ihmal etmiş olsanız da eşiniz bir insan, bir Müslüman, ahlakına ve namusuna sahip bir hanım olarak şerefiyle, iffetiyle yaşaması gerekirdi, her şeyi göze alarak böyle bir ihaneti yapmamalıydı.
Yine Kur'ân, "Hiçbir günahkâr, başkasının günahını yüklenmez" derken, her insan işlediği günahlardan sorumludur. Bundan dolayıdır ki suç bireyseldir, ferdi bir tercih sonucu işlenen fiildir.
Sizin haberiniz yokken gidip bir günah işlerse, bir suça bulaşırsa, nefsine/şeytana uyar yanlışlar yaparsa, siz Allah katında da insanlar yanında da kimse sizi kınamaz ve suça ortak olarak göstermez.
İslam nazarında herkesin amel defteri ayrıdır, kabre yalnız başına girecektir, mahşerde Allah'a hesabını kendisi verecektir, hayır veya şer, sevap veya günah amelenin karşılığını görecek ve katlanacaktır.
"Ben eşimin yüzünden günah işledim, ona kızdım günaha girdim" demesinin bir anlamı yoktur. Saadet-i ebediye olarak bilinen cennetteki beraberlikte her iki eşin de imanı ve ibadeti kendisine bu nimeti/imkânı veriyorsa Kur'ân'ın ifadesiyle "temiz eşler olarak ebedi bir hayatı yaşarlar."
Aksi durumda birisi cennete giderken, diğeri bu nimetten mahrum kalabilecektir.