Nişanlım çalışan birisi. Bir ay sonra evlenecektik.
Nişanlım, "Ben maaşımı kimseye vermem, kendim harcarım" dedi. Ben de, "Şimdiden senin paran benim param olmaz, böyle evlilik yürümez" diyerek nişanı attım, doğru mu yaptım? (Rumuz: Bilal)
"Öfkeyle kalkan zararla oturur" diye güzel bir atasözümüz var. Bir söz için hemen öyle nişan bozulur mu? Nişanlınız öyle söyledi diye evlendiğinde yapar mı, yapabilir mi?
Şu an böyle düşünebilir, bu şekilde bir karara varabilir ama evliliğin şartları farklıdır, sorumlulukları farklıdır.
Bugün böyle konuşur, yarın değişebilir, eski kanaatinden vazgeçebilir.
Nasıl mı değişir? Gayet basit. Aranızda öyle bir sevgi ve bağlılık, öyle bir aşk ve muhabbet, öyle bir fedakârlık ve birliktelik kurarsınız ki, bırakın üç kuruşluk maaşını, gerektiğinde canını bile vermeyi göze alabilir.
Çok yakından tanıdığım bir arkadaşım karaciğer nakli olacaktı, hiç düşünmeden hanımı verdi. Bir tanıdığım daha vardı, hiç gözünü kırpmadan böbreğinin birisini kocasına verdi.
Eskiler "Para el kiridir, gelir geçer" derler. Siz onun parasına değil, kalbine ve sevgisine talip olsaydınız, "Peki paran cebinde kalsın, bana sen lazımsın" derdiniz, kendisini alınca her şeyini almış olurdunuz. Çünkü kalbini kazanırdınız. İnsanların kalbini kazandıktan sonra "para gözlü" olmaktan çıkardı, değişirdi. Değiştirirdiniz.
Evlilik çiftlerin bir bütün olmaları, iki beden bir ruh olması, hayata dört gözle bakmaları, geleceğe dört elle sarılmaları, her şeyi dört kulakla dinlemeleri değil midir?
Madem nişanı atmışsınız, bu size pahalı bir tecrübe olsun, artık bundan sonrası için âni karar vermezsiniz, önyargıların zaman içinde değişeceğine inanırsınız, evlilik öncesi düşüncelerin evlendikten sonra eskisi gibi kalmayacağı kanaatine varırsınız.
Babamın hakkını nasıl öderim?
Benim babam 3 hafta önce herhangi bir rahatsızlığı yokken aniden vefat etti. Şu an çok bunalımdayım. Elimden geldiği kadar aileme maddi ve manevi yardımcı oldum ama babam sağken söylediğim çok ağır sözler şu an bana çok dokunuyor. Hastaneye ben götürdüm ama normal rahatsızlık olduğu için helalleşemedim. Ambulansa yürüyerek bindi, ölüsünü teslim aldım. Her şey 5 saat içinde oldu. Şimdi vicdanım rahat değil, ne yapabilirim? (Rumuz: Salih)
Son hizmetini görmek bir evladı olarak size nasip olmuş. Bundan dolayı bir teselli bulabilirsiniz. Hiç görmeden, görüşmeden de ayrılabilirdiniz.
Babalar geniş gönüllü olur, evlatlarının yaptıklarını pek içlerine atmazlar, çabuk bağışlarlar.
Fakat babanıza karşı söylediğiniz ağır sözlerden dolayı pişmansınız, bunun ağırlığını taşıyorsunuz. Şimdiden sonra yapacağınız bazı şeyler vardır.
1. Varsa babanızın borçlarını ödeyin, üzerinde kimsenin hakkı kalmasın.
2. Bir an önce miras taksimini yapın.
3. Annenize ve kardeşlerinize bakma gibi babanızın vazifesini devam ettirin.
4. Oruç, yemin ve zekât gibi ibadet borçları varsa, onları ödemeye çalışın.
5. Hatimler, Yasinler ve Fatihalar okuyarak, dualar ederek ruhunu serinletin.
6. Salih/hayırlı bir evlat olarak dini hayatınıza dikkat edin, ibadetlerinize önem verin, günahlardan sakının. Böylece elde ettiğiniz sevapların bir katı babanıza yazılacağından ruhunu bu şekilde memnun etmiş olursunuz.
7. Bir de Peygamberimizin tavsiye ettiği üzere babanızın yakın dostlarıyla arkadaşlarıyla irtibat halinde olun, babanız adına onlarla görüşün. Bu da babanıza yapacağınız bir başka manevi yardımdır.
Teyzemin ve halamın elini öpebilir miyim?
Ben teyzemi ve halamı uzun zaman görmediğimde veya onlara gittiğimizde benden ellerini öpmemi ve kafa tokuşturma ya da sarılmamı istiyorlar. Ben de bunun bidat olduğunu biliyorum. Ne yapmam gerekiyor? Onlarla görüşmeyeyim mi? (Rumuz: Sungur)
Peygamberimizin ifade ettiği gibi, teyze anne yerindedir, hala da baba yerindedir.
Bu kişilerle aranızda dinen mahremiyet/evlenme yasağı olduğu için anneniz gibi ellerini de öpebilirsiniz, boyunlarına da sarılabilirsiniz.
Bu bidat değildir, sünnet aykırı olmaz; sevaplı bir iştir.