Ne zor şeydir sanat esasında, hele içinde yaşamak varsa...

Hayatın emeğinin hayal gücü ile birleştirilerek üretilmesi olarak değerlendirdiğimizde sanatı, hayatımızın her alanında var demektir esasında. İlginç olanı sanatın kelime kökeninin yapay sözcüğünden gelmesidir. 

Halbuki sanat bir başka açıdan bakıldığında kendini ifade etmedir. Öyle olmasa yaşama sanatı denir miydi hiç? Mevlana'nın yüzyıllar öncesinde dediği gibi  "olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol" sözüne bakarsanız da zaten insanların yapaylıklarından bahisle özünü korumaya yönelik bir irdelemede bulunmuş değil midir? Hayallerden gerçeğe yürüme yoludur bir nevi sanat. Hayat gibi kocaman bir derede, insanlara yön veren ayrı bir deredir ve adeta hayatı, insanı, ruhu yeniden sulayarak gelişmesini sağlar. O büyük kocaman derede küçücük bir penceredir bizim yaşadıklarımız.

Ve yine o pencerede gördüklerimizdir bizi biz yapan, yaşama sanatımızı icra etmemizi sağlayan. Küçücük pencereden ufku seyrettiğini ve ufka kadar uzanan sonsuzluğun pencere çerçevesinin darlığından ne kadar genişlediğini ne büyük bir alan kapladığını düşünürsek sanatın ne büyük bir pencere olduğunu, hayatımızı nasıl yoğurduğunu hayal etmek belki mümkün olabilir. Bakın gene karşımıza basit bir şekilde sanatın bir kanadı olan hayal çıktı, imgeleme çıktı.

İşte böyle bir güçtür sanat, üreterek, kendini vererek, bilinçlenerek, yüreklenerek yaşamaktır sanat aynen yaşama felsefesinde olduğu gibi. Hayatın yorgunluğuna mola vermek, yeniden kendine gelmek, kendinle barışık olmaktır sanat... Hani bir de derler ya bu resim ne anlatmış anlamıyorum ki, bu müzikten anlamıyorum, bu heykel ne garip diye; sanki herkesi her şeyi her zaman anlayabilmişiz gibi ve hatta kendimizi hep anlayabilmişiz, tanımışız gibi. Demez miyiz kendimi bile tanıyamadım diye? Seni anlamakta zorlanıyorum diye? Ama yine kendimizle yaşamaya devam ederiz, anlamadığımız insanla uzlaşmaya çalışırız gerektiğinde. İşte böyledir sanat, sendendir, seni, beni, bizi anlatır. Bazen anlamasan da farkında olmasan da renktir, güzelliktir, mutluluktur... Kocaman bir deredir; durup düşündüren ve seni hayata bağlayan küçücük bir nota, bir mısra, bir çizgi, birden fazla hayaldir esasında yapaylıktan hayata uzanan...

Kocaman deredir sanat, senin penceren, senin akıp giden hayatın... Gülümse pencerenden sanata merhaba, güneşe, güzel günlere merhaba. Derenin penceresinden güzel gönüllü, sevda yüklü, sevgi dolu insanlığa merhaba... Hergün yeniden yaşama sanatında yeni bir sayfa... Sen yine de gülümse herşeye inat, hayat varsan güzel, hayat varsan sanat...