Bir konu ancak bu kadar konuşulur, diyerek sözlerime başlamak istiyorum. 

     Geçen günlerde elim bir facianın eşiğinden dönüldü. Birkaç  taşıt Ovitte mahsur kaldı. Son kurtulan midibüsteki 18 kişinin durumu hepimizin yüreklerini ağzına getirdi.

    Neyse ki Allah’a şükür, sağ salim kurtuldular. Fakat ‘şimdilik’ kaydını koymadan da edemiyorum. Çünkü o yol o şekilde bırakılırsa gelecek günlerden cidden endişeleniyorum.

     Gittikçe ulaşımın çok yoğunlaştığını görüyoruz. Hemen hemen her ile bir üniversite kurulmuş. Diğer yolculukları da düşününce bu kadar sıkı fıkı olan iki vilayetin  sirkülasyonu çok artıyor. Kışı, yazı da yok. Senenin her vaktinde bu sirkülasyon artarak devam ediyor.     

     Sadece bu mu? Tabiî ki hayır! Rize ve Erzurum yolunun açık tutulmasının o kadar çok nedeni var ki, saymakla bitmez.

     “Bir musibet bin nasihattan evladır.” Ata sözümüzün gereği olarak bu konu ciddi bir şekilde gündeme geldi.

       Her ne kadar bürokratlar ve hatta yetkili bakandan bu yolun yapılacağı beyanatını duymamıza rağmen, bölge insanı olarak Başbakanımızın ağzından da duymak isteriz doğrusu!     

     O beyanattan sonra “oh be…” deyip koltuklarımıza gerilebiliriz. Bunu bölge insanına çok görmeyin! Çünkü bu güne kadar belki 30-40 senedir bu tür veya buna benzer açıklamalar yapıldı, yapılıyor.

     Gerçi bu sıralardaki beyanatlar biraz ciddi gibi, yine de Başbakanımız bir seslendirse diye içimden geçmiyor değil!

     Artık bu işi bitirelim!         

     Öyle 3-5 seneye yayılan bir yatırım olmasın! Şimdiden projelendirilip Mart veya Nisan aylarında başlanırsa inşallah 2010 yılının Ekim veya Kasım aylarında bitirilebilir.        

     Bu net haberi yetkililerden (!) cidden bekliyoruz.Yoksa bölge insanı olarak yine diken üstünde olacağız.        

     Yetkililer de rahatlasın bizler de rahatlayalım. Çünkü meyve artık olgunlaştı.