Kıyametin alametlerin biri de, nikâhın ve evliliğin azalması ve bunun neticesi olarak gayr-i meşru hayatın artmasıdır. Dünya ahvalini dikkatlice incelediğimizde, evliliği zorlaştırıcı ve nikâhı azaltıcı gayretlerin öne çıktığını görmekteyiz. Sanki kişi evlenince, hürriyeti kısıtlanıyor gibi bir kanaat oluşturulmaya çalışılıyor. Buna paralel olarak, açık saçıklığın ve müstehcenliğin, adeta bir inanış olarak öne çıkartılması, nikâhsızlığı tetikleyen bir unsur olarak göze çarpmaktadır.

Hâlbuki inandığımız din ve onun tebliğcisi Hz. Peygamber (S.A.V), tabii ki bu günleri gördüğü için evliliği teşvik edici, nikâhı yaygınlaştırıcı bir metod takip etmiş ve kız çocuklarını uygun kişilerin istemeleri halinde vermelerini tavsiye etmiştir. Yoksa fitne çıkacağını, nikâhsızlığın ve gayr-i meşru hayatın yaygınlaşacağını hadis-i şeriflerde defaatle ikaz etmiştir. O hazrete kulak verdiğimiz sürece, dünya hayatımızın da huzurlu geçeceğini, zaman bizlere göstermektedir.

Hemen hemen herkesin bildiği veya duyduğu meşhur hadis-i Şerif’i nakledelim:

“İzdivaç ediniz (evleniniz), çoğalınız. Ben kıyamette sizin kesretinizle (çokluğunuzla) iftihar edeceğim.” Tabii ki, evliliğinde bir olgunluk dönemi vardır. Ergenlik çağına giren gencin hemen evlenmesi sakıncalı olduğu gibi, bugün yaygın olan şekliyle de “Hele bir 25-30 yaşına gelsin” anlayışı da yanlış ve mahzurludur.

Şu bir gerçek ki, her şey nasibe bağlıdır. Belki de nasibinde hiç evlenmek yoktur. Bu ayrı bir meseledir. Önemli olan, dünyanın kısalığını düşünüp, makul bir yaşta hayırlısıyla yuva kurmaktır. Niyetlenmek ve samimi bir şekilde adım atmak önemlidir.

Evlilikte birçok şeyin yanında maddiyatta önemlidir. Fakat zamanımızda bu konuya “çok fazla” önem verildiğini düşünüyorum.

İnsanların kadın ve erkek olarak iki cins yaratılması, Cenab-ı Hakk’ın varlığının ve birliğinin açık bir delilidir. İki insan evleniyor, çocuklarının biri kız oluyor diğeri erkek… Buna KİM karar veriyor? Bu iki cins birbirine yakın varlıklar da değil. Her şeyleri farklı. Fiziki yapıları olduğu gibi ruh dünyaları da tamamen farklıdır. Bu iki farklı varlığı tamamlayan ve meyve verdiren “EVLİLİK” tir. Yoksa, ikisi de telef olur gider…

O iki varlığı farklı yaratan Allah, bize gönderdiği kitabında konuyla ilgili şöyle buyurmaktadır:

“Kendileriyle huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de O’nun delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.”

Bu Ayet-i Kerim’e de Cenab-ı Hakk konuyu özetlemektedir. Mesela, huzur bulmak için, aranızda sevgi ve merhamet bağlarının gelişmesi için, Allah’ın varlığının ortaya çıkması için ve en önemlisi “Düşünen” ler için dersler ve ibretlerle dolu bir Ayet…

Bütün bunlardan dolayı, aile kurulmasını ve nikâhı zorlaştırmayıp, bilakis kolaylaştırıcı ve yaygınlaştırıcı niyette olmalıyız. Çevremizi bu noktada teşvik etmeli ve genel hava bizleri etkilememelidir.

Son olarak Bediüzzaman Hazretlerinin konumuzla ilgili Lemalar Kitabında geçen sözlerini aktararak bitirmek istiyorum:

“Nikâh, insanın en fazla ihtiyacını tatmin eden, kalbine mukabil bir kalbin bulunmasıdır ki, her iki taraf sevgilerini, aşklarını, şevklerini mübadele etsinler ve lezaizde birbirine ortak, gam ve kederli şeylerde de yekdiğerine muavin ve yardımcı olsunlar.”

Cenab-ı Hakk hepimizi, çevremizin olumsuz anlayışlarından muhafaza ve uzak etsin!