Ben 2 senelik evliyim, eşimle çok mutlu ve huzurluyum.

Eşim üniversite mezunu, aklı başında, öğretmenlik yapan uyumlu bir insan. Aramızda hiçbir problem yok. Ama evlilik öncesinde, sonrasında ve şu anda devam eden ailemle ilgili sorunlarım var.

Özellikle annem başörtülü birisiyle evlenmemi istemiyordu. Evlenmeden önce eşimi ailemle tanıştırdım. Tanışma esnasında tartışmalar yaşandı. Araya askerlik girdi, geldikten sonra da oturduk, konuştuk ama annemin tavrı değişmedi. Çok yıpranmıştık. Sonunda eşimi bir arkadaşımın ailesiyle istettim ve 2008 Temmuz'da evlendim.

Evlenmeden önce kabul etmediler, "Evlenince zamanla kabul ederler" diye düşünüyordum ama olmadı. Eşim, "Aileni ihmal etme" diyordu. Ben de yalnız gidiyorum. Gittiğimde, özellikle son dönemlerde annem sürekli, "İnşallah bize çektirdiklerini sen de çek, sen de üzül, mutlu olma inşallah" şeklinde beddua ediyor.

Şu an eşim hamile. Daha önceleri "Çocuk olduktan sonra ailemin tavrı düzelir" diye düşünüyordum ama annemin bu tavrını gördükten sonra ümidim kırılıyor. Ne tavsiye edersiniz? (Rumuz: Dua)

Bir defa annenize karşı evlatlık görevinizi ihmal etmeyin. Ne derse desin, nasıl bir tavır sergilerse sergilesin, iyi de konuşsa, kötü de konuşsa siz iyilik yapmaya, iyi davranmaya devam edin.

İbrahim Aleyhisselâm gibi hareket edin. Hz. İbrahim, babasını putlara tapınmaktan vazgeçip imana davet ediyordu. Babası da kendisini taşlamakla tehdit ediyordu.

Buna karşılık Hz. İbrahim, "Sana selâm olsun, senin için Rabbimden af dileyeceğim. O bana karşı çok lütufkârdır" şeklinde iyi bir evlat manzarası sergiliyordu.

***

Siz de gün gelecek, er veya geç bu müspet ve sabırlı davranışlarınızın karşılığını göreceksiniz. Çünkü bir defa dine aykırı bir şey yapmamışsınız, Allah'ın ve Resulünün istemediği bir davranışta bulunmamışsınız.

Dindar, örtülü, eğitimi yerinde, her konuda size destek veren bir hanımla evlenmişsiniz. Ailenize iyi davranmanız konusunda ondan teşvik görmüşsünüz.

Bu açıdan anneniz size ne kadar sert davranırsa davransın, hangi bedduayı ederse etsin bunda haklı değildir, doğru hareket etmiyor. Bunun için annenizin bedduasının bir anlamı yoktur, geçmez de...

Çünkü duayı da bedduayı da Allah kabul eder. Yüce Allah böyle bir bedduayı niçin kabul etsin?

Bir konuda Allah'ın emriyle anne babanın istekleri söz konusu olduğunda Kur'ân Allah'ın emrine uymayı, anne babaya itaat etmemeyi tavsiye ederken, onlarla iyi geçinmeyi de ders veriyor. Bu konuda Kur'ân'da iki âyet vardır: (Ankebut Suresi, 29:8 ve Lokman Suresi, 31:15)

***

Zaten annenizin evliliğinize karşı çıkmakta hiçbir dini ve haklı gerekçesi yoktur. Sahabe hayatlarında da benzer örnekleri görmemiz mümkündür.

Meselâ, Sa'd bin Ebî Vakkas ile annesi arasında benzer bir olay geçerken, Hz. Sa'd İslam'a aykırı hareket eden annesini değil de inancının gereğini yaptı. Bu âyetlerden birisi de bu olay üzerine indi.

Çünkü annenizin tek istediği şey, eşinizi boşamak, yuvanızı dağıtmak, kendisinin istediği bir kadınla evlenmenizdir.

Siz böyle bir şeyi yapamadığınız gibi yapmanız için de bir sebep yoktur. Yapacak olsanız bile inancınıza, yaşantınıza uymayan bir hanımla nasıl bir hayat geçireceksiniz.

Allah katında ve vicdanen haklı ve rahat olduktan sonra kendinizi fazla yıpratmayın. Fakat hayırlı bir evlat olarak, ne pahasına olursa olsun anneniz hakkında iyilikten ve hayırdan başka bir şey düşünmeyin. İçiniz rahat olsun.

Son olarak size Ziya Paşa'dan iki beyit hatırlatmak istiyorum:

İnsana sadakat yaraşır görse de ikrah

Yardımcısıdır doğruların Hazret-i Allah

Allah'a tevekkül edenin yaveri Haktır

Nâşad gönül bir gün olur şad olacaktır

Buna göre ne kadar zorlansanız da doğruluktan ayrılmayın, şimdi mutsuz da olsanız, gün gelir mutlu olursunuz.