Osmanlı İmparatorluğu döneminde kurulan Meclis-i Mebusan ile başlayan demokrasi serüvenimiz 29 Ekim 1923’te Cumhuriyetin ilan edilmesiyle yeni bir boyut kazandı.

1950’de başlayan çok partili hayat ise Türkiye’nin çağdaş ve demokratik bir devlet olmasını sağladı.

‘Milli İrade’yi temsil eden milletvekilleri uzun yıllar boyunca imtiyazlı bir zümre olarak kabul edilmedi. İlk meclisin kurulduğu 1876’dan 1971 yılına kadar milletvekillerine özel emeklilik hakkı verilmedi.   

1948 yılında çıkartılan ‘5269 Sayılı Kanunla’ Sivas Kongresi’nde seçilen Temsil Heyeti üyeleri ile TBMM'nin birinci dönem üyelerinden halen yaşayanlara ömür boyu 350 lira aylık bağlanması, bu kişilerin ölümleri halinde de dul ve yetimlerine zamsız 175 lira aylık bağlandı. Yine 1963'te Temsil Heyeti üyelerinden yaşamını sürdürenlere 500 liralık bir iyileştirme yapılmış ama bu iyileştirme dul ve yetimlere yansıtılmamıştı.

1971 yılında çıkartılan 1377 sayılı kanunla yeni bir dönem de başlamış oldu. Düzenleme ile milletvekili olanların eğer isterlerse Emekli Sandığı iştirakçisi olabilmelerine olanak sağlandı. Yine aynı yıl yürürlüğe giren ‘1425 sayılı Kanun’ ile milletvekillerinin Emekli Sandığı iştirakçiliğine 20 yılda emeklilik iki yılda bir derede yükselmesi, kesenek ve karşılıkların TBMM’ce ödenmesi gibi avantajlar getirildi. Ancak bu düzenlemelerin hepsi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildi. 

1986-2000 arasında milletvekillerinin sosyal güvenlik ve emeklilik hakları konusunda TBMM ile Anayasa Mahkemesi arasında büyük bir gerilim yaşandı. Her iptalin ardından TBMM yeniden toplandı. Aynı kanunları ufak tefek değişiklikler yaparak yeniden yasalaştırdı. Anayasa Mahkemesi de ‘ısrarla’ bu düzenlemeleri iptal etti. Bu bilek güreşi 2001 yılında yapılan Anayasa değişikliğiyle sona erdi.

Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) 3 Kasım 2002’de iktidara geldi. 13 yıldır memleketi Erdoğan ve adamları yönetiyor. Bu süreçte çalışanların ve emeklilerin özlük haklarını düzeltmek adına hiçbir adım atmayan AKP iktidarı TBMM’de çoğunluğu oluşturan milletvekillerine kıyak üstüne kıyak yaptı.

Milletvekili emekli maaşlarına son ve kallavi kıyak 2012 yılında 6270 sayılı Kanunla getirildi. Vekiller, yaptıkları değişiklikle vekil maaşlarını asgari ücrete bağlı bir standarda değil de, Cumhurbaşkanı ödeneğine bağlayarak aylıklarını korumaya aldı. 

Cumhurbaşkanı’nın alacağı aylık her yıl Bütçe Kanunu ile TBMM tarafından belirlenir. 2015 yılı için Cumhurbaşkanı’nın aylık ödeneği brüt 39 bin 950 liradan 43 bin 750 liraya yükseltildi. Buna göre; Cumhurbaşkanı’nın emekli aylığı, 43.750 x % 40 = 17 bin 500 lira oluyor.

Başbakan emekli aylığı ise Cumhurbaşkanı emekli aylığının yüzde 75’i oranında olduğuna göre; 17.500 x % 75 = 13 bin 125 TL olmakta, milletvekili emekli maaşı da Cumhurbaşkanının emekli aylığının yüzde 45'ine endekslendiğinden 17 bin 500 x % 45 = 7.875 TL oluyor.

Şimdi elbette milletvekilleri iki yıl vekillik yapmakla asillerden çok ayrı ölçüte (Cumhurbaşkanı ödeneğine) tabi standartla emekli aylığı alma hakkına sahip iken hiç kimsede olmayan bir fiili hizmet zammından yararlanma hakkına da, 15 yılı sorgusuz sualsiz borçlanma hakkına da, milletvekilliğinden sonra TBMM kesesinden isteğe bağlı prim ödeme hakkına da sahip bulunuyorlar.  

Nitekim son dönem milletvekili olup 32 saat genel kurul mesaisi yapan ve emeklilik hakkını elde edemeyen milletvekillerinin, bu görevlerinin sona erdiği tarihten itibaren 30 gün içinde SGK’ya müracaat etmeleri halinde dört yıl boyunca Başbakanlık Müsteşarı’na endeksli primleri; TBMM bütçesinden yani milletin asillerinin cebinden karşılanacak.