Ben 22 yaşında bir kızım.

Çocukluğumdan beri dini bir ortamda büyüdüm, üniversiteye başladığımda büyük hatalar yaptım, şu an tövbe ediyorum. O günaha dönmemek üzere Rabbime söz verdim. Ama içim içimi yiyor, günahlarım ağır geliyor. Bazen diyorum ki: "Rabbim beni sevdiği için hatamı anladım ve tövbe ettim." Kendimi mi kandırıyorum yoksa bu gerçek mi? Rabbim beni tekrar sever mi? Namazlarımı kıldığım için ailem beni çok hayırlı bir evlat olarak görüyor. Bu münafıklık mıdır? Hatalarımı onlara söylersem, affetmezler ve çok üzülürler. Artık doğru bir insan olmak için çabalıyorum. (Rumuz: Rana)

Allah affetmesine affeder inşallah. Onda şüphemiz yoktur. Fakat olay bununla bitiyor mu, bu kadarlıkla tamamlanıyor mu?

Bundan başka ailenize karşı sorumluluğunuz var. Onların sizin hakkınızdaki iyi niyetini, güvenlerini koruyamamışsınız, sadık ve salih bir evlat olma özelliğinize gölge düşürmüşsünüz.

Onların sizde hakkı kalmış. Bunu nasıl telafi edeceksiniz? Onlara hiçbir şekilde anlatmadan gönüllerini nasıl kazanacak, kendinizi onlara daha çok nasıl sevdirip de dualarını alacaksınız?

İşte bu iş biraz zor ve zaman alır. Şu kadarını söyleyeyim: Anne babanız sizin iffetinizi ve namusunuzu korumak için üzerinize yıllarca titremişler, sizi mümin bir insan olarak yetiştirmişler ve güven duyarak üniversiteye göndermişler. Bu güven oldukça sarsılmış ve yaralanmış.

***

Şimdi Allah'a olan tövbenizden başka anne babanıza karşı tutum ve davranışlarınızın daha bir iyileşmesi, onlara olan itaat ve saygınızın daha bir artması, onların duasını almak için iyice takvaya sarılmanız gerekecek.

Bir de ileride bir evlilik hayatınız olacak. Kendinizi bu hayata nasıl hazırlayacak, nasıl bir adım atacak ve nasıl birisiyle evleneceksiniz?

Bunun için de kalben, ruhen kendinizi yenilemeniz gerekiyor. Tertemiz bir yuva kurmak için kendinizi iyi bir manevi/dini eğitimden geçirin. Şeytandan gelen oyunlara karşı kendinizi sürekli canlı, uyanık ve bilinçli tutun.

Şunu söylemek istiyorum açıkçası: Sadece dille, kalple tövbe yetmiyor, yaşantınız, davranışlarınız, haliniz ve tutumlarınızda da eski halinizi silecek, unutturacak değişimler yapacaksınız.

Böylece sizi Allah da sevsin, yakınlarınız da takdir etsin, iyice sahiplensin. Ve bu arada mutlaka sizi bu pişmanlığa sürükleyen çevreden ve ortamdan uzak durun. Siz kendinizi korursanız, Allah da koruyacak, melekler de sahip çıkacaktır.

Annem onunla evlenmemi istemiyor

Benim 2 yıldır tanıdığım, 8 aydır beraber olduğum bir bayan var. Birbirimizi seviyoruz. Konuyu aileme açtım, annem dul birisiyle evlenmemi istemiyor. Babam da ben kız olsun isterdim ama öyle diyorsan, yarın bize bir şey diyemezsin" deyince sevindim. Akşam anneme anlatınca işin içinden çıkamıyorum. Anneme ayetlerden, hadislerden örnekler sunuyorum ama hiçbir esneme olmuyor. Diyeceksiniz ki, "bu kadar çok seviyorsan, al kızı, git, hayatını kur." Onu da yapamıyorum. Maddi durumumuz iyi olmadığı ve başka bir iş de yapamayacağım için babamla birlikte çalışıyorum. Evde annemin sözü geçiyor, babamı da etkisi altına alıyor. Annemi nasıl ikna ederim? (Rumuz: Alper)

Mutlu ve kalıcı bir yuva kurmak istiyorsanız, çalışma ortamınız ve ilerideki ev hayatınız ailenizle birlikte olacağı için yapacağınız evlilikteki sorunlar sizi zorlayacaktır.

Anneniz geline ısınamayacağından, sürekli ona mesafeli duracak, siz de eşiniz de huzursuz olacaksınız.

Henüz evlilik için herhangi bir adım atmamışsınız. Bu konuda ailenizle birlikte hareket etmeyi, anne rızasını esas almayı kendinize kabul ettirirseniz meseleyi çözersiniz.

Ailenizi aşamadığınızı, annenizi ikna edemediğinizi, babanızın da tam gönlünü alamadığınız için "bu işin olmayacağını" münasip bir dille o bayana anlatın. Ailenizin de kabulleneceği bir başka adayla hayata "merhaba" deyin.