Eskiden değirmenlerde ve değirmen taşlarında yapılan bu işlem, günümüzde fabrikalarda dev silindirler arasında sıkıştırılıp ezilerek yapılmakta. İşte bu yöntem ise unun lezzetinde de fark yaratmakta. Pişirdiğiniz tüm unlu ürünlerdeki lezzet ise unun kalitesi ile değişiyor. Orta ve yüksek kalite unlar, pastane unları yoğunluğu ve pürüzsüzlüğüyle birbirlerinden tamamen farklı kalitede üretiliyor. Pasta, börek, kek ve çöreklerimizde genellikle buğday ununu kullanıyoruz. Mısırdan, nohuttan, mercimek gibi bitkilerden de elde edilen unun kullanım alanları ve şekilleri değişebilir. Ancak en temel ve önemli ürünü sanırım ekmektir. Elde edilen bilgilere göre ise M.Ö. 4 binli yıllarda Babilllilerin ekmek yapımını bildikleri düşünülmekte. Ekmek yapımının sanat olarak kabul edildiği Mısır’da ise hamura çeşitli şekillerin verildiğini, incecik disk şeklindeki görüntüsünün değiştiğini görüyoruz. MÖ. 25 bin yıllarında Eski Mısırda, buğday unu ve su karışımından elde edilen hamura unutkan bir fırıncının yanlışlıkla keşfettiği mayayı eklemeye başlıyorlar. O güne kadar içine su katılıp elde edilen hamurun, yassı ve sıcak bir taşın üzerinde pişirilmesi ile elde edilen yiyecek çeşitlilik kazanmaya işte tam da bu noktada başlıyor belki de. Hamurdaki fermantasyon fark edildiği andan, günümüze kadar gelen yolculuğunda kimi zaman sütün, kimi zaman yumurtanın veya farklı malzemelerin ve değişik hububat unlarının harmanlanması ile yüzlerce çeşit yiyecek karşımıza çıkıyor.