Hatırlar mısınız bilmem? 2010 yılında AKP, hazırladığı reklamlarda "1 Mayıs hem de Taksim'de" diyordu. Sonrasında iki yıl sorunsuz, olaysız bir şekilde 1 Mayıs Taksim'de kutlandı. Ama ardından AKP, emekten korktu ve alanı yasakladı. Dönemin başbakanı, "Ayaklar baş mı olacak" diyerek alanı yasaklamıştı.

En son 1 Mayıs 1977 günü 500 bin işçinin kutlama yaptığı sırasında etraftaki binalardan açılan ateş sonrasında 37 işçi can vermişti. O günden sonra işçilere kapatılan Taksim, özellikle DİSK’in yıllardır sürdürdüğü ısrarlı talepler sonrasında 33 yıl sonra ilk kez işçilere açılmıştı. Binlerce “ayak” başlarıyla beraber Taksim’e yürümüştü. Benim de Taksim’de ilk katıldığım işçi bayramı oldu 2010 yılı 1 Mayıs'ı... Ancak bu yıl da son 3 yıldır olduğu gibi Taksim’i yasakladılar.
 

İŞÇİ TAKSİM'E ÇIKAMADI
 

Proleter, proleterya (emekçi) kelimelerini ilk duyduğumda irkildim, korktum daha 11 yaşındaydım. İlk defa duyuyordum ve başka bir dünyadan bahsediyorlardı, bu iki kelimeden epey irkilmiştim. Ödemiş 27 Mayıs İlkokulu’ndan mezun olmuş, rahmetli öğretmenim Muharrem Kutlu’nun yardımıyla Devlet Parasız Yatılı Bursluluk Sınavları’na girip Buca Lisesi’nin orta kısmı nda parasız yatılı olarak okuyacaktım.
 

1978 yılı Eylül ayında annem elime bavulumu vermiş İzmir otobüsüne bindirmişti. Sora sora buldum okulu. Koca bir kapısı vardı çift kanatlı.
 

İçeri girerken, epey yaşlıca öğrenciler vardı. Ben soru sormak maksadıyla onlara yanaştığımda ilk soruyu onlar sordu: “Sağcı mısın, solcu musun?” O güne kadar böyle bir soruyla hiç karşılaşmamıştım. 
 

Zavallı ben hangi elimi kullandığımı merak ediyorlar herhalde diye anlayıp, soruya göre “Sağcıyım” dedim. Demez olaydım, birkaç tekme tokat ve gariz küfürlerle bavulumla birlikte kapının önüne atıldım, salya sümük ağlamaya başladım. Ben daha o güne kadar sağcı, solcu, ülkücü, devrimci diye bir şey duymamıştım ki…
 

Birkaç dakika sonra birisi yanaşıp “Sen nerelisin?” deyince ağlayarak “Ödemiş’liyim” dedim. “Gel içeri ve sorduklarında Dev-Genç’im, devrimciyim” diyeceksin tüyosunu verdiği gün öğrenmiştim proleteryanın, işçi-emekçi demek olduğunu. İşte o işçiler ayaklarıyla geldiler Taksim’e ama gövdelerinin üzerinde başları da vardı.
 

BAKKALA GİTMEK YASAK
 

Dün sabah zaten Taksim'de olan evimden çıkıp meydana gitmek istedim. Ne meydanı bakkala bile gitmek yasaktı. Polis, “Yasak” dedi. ”Neden?” diye sordum, “Emir böyle” dedi. Ara sokaklardan geçe geçe ancak Cihangir meydanına gelebildim.
 

Oradan da Beşiktaş'a. Her yerde emekçiden çok polis vardı. Aslında polisler de emekçiydi. Ama emekçi olduklarının, Taksim'e çıkmak isteyenlerin polislerin de haklarının peşinde olduğunun farkında bile değillerdi. Gerçi farkında olsalar da sonuç değişmeyecek aldıkları emri uygulayacaklardı.
 

Emekçiler ve emekliler madem 1 Mayıs günü Taksim'e çıkarmıyorlar o zaman gelin 

7 Haziran'da oyumuzu bu gerçeğe göre kullanalım.

Ali Bey, 1962 doğumluyum. 15.09.1998-2003 arasında toplam 4 yıl 10 ay 16 gün isteğe bağlı prim ödedim. Daha sonra 2014’te ise 1.461 gün SSK’lı olarak çalıştım. 2000-2004 yılları arasında ise eşimin işi nedeniyle yurtdışında bulunduk.Doğum tarihleri sigorta öncesi olan 3 çocuğum var. Nasıl emekli olabilirim? (Ayşegül Bal)
Ayşegül Hanım,
 

Yazdıklarınıza gore şu ana kadar toplam 3 bin 217 gün prim ödemeniz mevcut.