Hükümet terör konusunda iyi niyetli adımlar atıyor. Başarırsa ne âlâ, başaramazsa “biz demiştik” hesabı her şey “tu kaka” olmasın, neticede bu bir devlet politikasıdır.

Bana sorarsanız hükümetin “başaramama” diye bir lüksü olamaz. Başarmak, illa başarmak!

Başaramazsa hiç kusura bakılmasın bunun sorumluları şu anda “muhatap alınan kesimler” olacaktır,  müzmin muhalefet ise cabası…

 Devletin şefkat eline nankörlük edilirse, yapacak bir şey yok! Onun için Tayyip Erdoğan, Mardin’den;  “hiçbir şey yapamıyorsanız, hiç olmazsa dua edin” diye bas bas bağırıyor.  Öyle ya, “devlet de bir yere kadar” demeye getiriyor.

Şimdi diyorlar ki; “devlet terörü muhatap alıyor”, doğru! Doğru ama muhatap almasın da ne yapsın?

Meydanlara birikmiş insanları “yığın” olarak kabul edip yok mu saysın?

Hükümet, gelinen bu noktada farklı bir yöntemle kanı durdurma iradesini ortaya koyuyor, elini taşın altına koyup risk alıyor. “Peşinen bu yanlıştır” diyen “her icraatın muhalifleri”, yeni ve alternatif politikalar üretemiyor.

Bir ara “terör sıfır noktasına gelmişti” diye bir şehir efsanesi gündeme getirildi. Böylesi politik kolaycılığa “el insaf” deriz! Oysa “sıfır” noktasına gelen, terörün “nadas” haliydi. Örgüt, teröre gerek duymuyordu ki!

28 Şubat sürecinde Özel Harekat Birimi terör bittiği için mi tasfiye edildi?Keşke öyle olsaydı!Yeni dönemde hükümet yeniden özel kuvvetleri devreye soktu.  28 Şubat sürecinde devletin terörle mücadele etmesi gereken etkin ve yetkin kişileri, “İrtica terörden daha tehlikelidir” deyip terörde hedef saptırmışlardı. Güven Erkaya’yı unutmadık… 

Gelinen noktada ne zaman ki teröre çomak sokuldu, işte o zaman terör yeniden görünmeyen yüzünü gösterdi. Devlet, elan her türlü bedeli göze alıp terörün kalbine bomba olup patlıyor, teröre aman vermiyor. Vaveylanın sebebi bu!

Yine gelinen bu noktada devlet, “daha fazla kan dökülmesin” diye bir adım daha atıyor ve müşfik bir edayla diyor ki; gelin bu topraklarda kan dökülmesin, şefkat elimi uzatıyorum…  

 Ama bazı aykırı sesler var. Kopartılmak istenen vaveyla, devlete hizmet etmiyor. Amma bilerek, amma bilmeyerek…

 “Türkiye’de barış, huzur, istikrar olmasın da ne olursa olsun” diyenlere hizmet ediyor. Devlet ne zaman ki ayağa ve atağa kalktı,  “Vatan-Millet-Sakarya” vaveylası kopartılıyor.   Ancak şu iyi bilinmelidir ki; bu süreç, bir devlet politikasıdır ve milletçe tarihe şahitlik ediyoruz.  20 sene önce atılması gereken adımlar şimdi atılıyor. Mesele particilikle, günübirlik siyasi mülahazalarla ele alınması gereken bir mesele olmadığını zaman gösterecektir. 

Biraz “sabır” diliyorum.