Şimdi Kemal Kılıçdaroğlu CHP’nin başına geçti ya, adını koyamadığım bir duygu içten içe kemiriyor beynimi..

Hayır yegane bir nedeni yok?

Ne ne anlama geldiği anlaşılamayan “Recep Bey” ironisi, ne “Yoksulluğu bitireceğiz” diyen o devasa vaat; ne de vitrine dizilen 3-5 değişik isim.. Hiçbiri ama hiçbiri beynimi bulandıran kuşku bulutlarını dağıtmaya yetmiyor..

Sanki hiçbir şey değişmedi? Sanki Baykal giderken topunu alıp götürseydi; yine de hiçbir şey değişmeyecekti.. Sanki CHP’nin başına kim geçerse geçsin; ya da tam tersi, CHP’nin başından kim giderse gitsin; o haşmetli ruh tüm ağırlığıyla duracak baş köşede..

Belki paranoya diyeceksiniz; belki kişisel bir hezeyan; ama öyle… CHP’yi sanki başka bir güç, başka bir ruh yönetiyor.. Ve o ruh bedeninden sıkıldıkça; başka bir bedene giriyor..

Umutluydum aslında!
Kılıçdaroğlu’nun yerel seçimler öncesinde sergilediği doğrucu tutumu, Melih Gökçek gibi bir laf cambazı karşısındaki yenilmez tavrı; sakin ama kudretli görüntüsü, bende de sempati uyandırmıştı. Ama ne zaman ki Kurultay konuşmasını yapmak üzere kürsüye geçti başladı yoksul edebiyatı yapmaya; anladım ki görüntüde Kılıçdaroğlu ama konuşan yine o değişmeyen haşmetli ruh..

O ruh ki yıllardır yönetmek istediği halkı anlayamamış; beklentilerini algılayamamış.. İnsan icadı ideolojilere fazlasıyla bel bağlamış; anlam yüklemiş. Bu uğurda yaftalamış, ötelemiş, dışlamış. İncitilmemiş tek bir yürek bırakmamış..

O ruh ki; materyalist.. İnsanın karnı doyunca her şeyin güllük gülistanlık olacağını sanmış; paranın her kapıyı açacağını salık vermiş.. Duyulmak istenilenler umurunda olmamış hiç; duyurmak istediğini çığırmış durmuş.. Huzurun parayla geleceğini sanan bu prangalı zihniyet, ötelere ait tek bir mutluluk vaadi vermemiş; verememiş..

KIVIRMACA YOK NET SORUYORUM!

Kaygılarım yersiz değil inanın!
Nasıl oldu da bu kadar kısacık sürede Baykal acısını unutup, Kılıçdaroğlu’yla bayram ettiler anladınız mı siz?.. Zira sıradan bir gidiş değildi ki bu? 33. Olağan Kurultayı’na olağanüstü şartlarda girilmişti oysaki.. Bu süreci izlerken; o itiş kakış içinde sırıtan sinsi planı fark etmedim demeyin.. Sayın Erdoğan’ın “Nerede o timsah gözyaşı dökenler” tesbitine hak vermemek elde değil..

Diyorlar ki, “CHP’ye taze kan geldi. Yeni dönemde her şey farklı olacak; sol birleşecek” İddia daha da büyük! Diyorlar ; ki “Hedef yüzde 40! Erdoğan korksun; iktidara yürüyoruz”

Ben de diyorum ki; CHP’nin yeni siyaseti, her zamanki gibi 4 ayağı üzerine oturtulmamış topal siyaset.

Değilse Kılıçdaroğlu ve ekibi şu birkaç basit sorunun cevabını bulup bize anlatsın!

1-) Siz yüzde 99’u Müslüman bir ülkenin iktidarı olmak istediğinizin farkında mısınız?

2-) Farkındaysanız bu kitlenin beklentilerinin neler olduğunu biliyor musunuz?

3-) Milletin karnını doyururken beynini boş bırakacaksınız?

4-) Başörtüsü sorunu sorulduğunda, “Benim annem de kız kardeşim de başörtülü” gibi yuvarlak cevaplarla kıvıracak mısınız hep? Dahası başörtülüler üniversitelerde özgürce okuyabilecek mi?

5-) “Kimsenin inancı ile uğraşmayacağız” diyorsunuz. Peki uğraşmamak derken, “inancının gereklerini yerine getirmek isteyenlerin beklentilerine kulak tıkayacağınızı mı” anlamalıyız bu ibareden?

6-) Hep “Amerika istiyor; Erdoğan yapıyor” diye eleştirdiğiniz Erdoğan’ı anlamaya mı başladınız? Zira 'Yeni Dönem'de Amerika’ya kafa tutan tek bir söylem duymadık. Yoksa ben mi kaçırdım?

7-) Tüm farklılıklarıyla Türkiye bir bütün olabilecek mi?

Bu 7 soruya CHP’nin vereceği net ve anlaşılır cevapları yoksa; CHP hep topal kalacak.

Kılıçdaroğlu unutmasın; bu millet aç kalsa da değerlerinden asla vazgeçmez!