İnsan bazen gitmek ister; bazen bırakmak..
Bazen bıkar her şeyden; neden bıktığını tam kestiremeden öylece uzaklaşmak ister..
Hırpalanmış ruhunu, fersizleşmiş bedenini tamire çekmek ister..

Ne tanıdık kimse olsun ister yanında, ne de beynini meşgul eden sorunlar..
İşte ben de böyle özlemiştim gitmeyi..

Yorulmuştum.. Çoookk uzun bir süredir özlüyordum kendime kalmayı; dur durak bilmeyen hayat gailesinden biraz olsun uzaklaşmayı.. Öyle an geliyordu ki yaşamanın, verdiğim kavganın dahi anlamını unutuyordum..

Ve yeniliyordum; ama en çok kendime..
Bin kez söz verip bin kez cayıyordum.. Bu arızalı durumu, bu robotlaşmış sistemi çökertmek istiyordum…
Hiç gücüm yoktu..

“Biraz gideyim kalbim dinlensin” dedim Ve gittim..

Ölüdeniz’in durgun sularına baktım, Fethiye’nin serin ve ferahlatan havasını soldum saatlerce.. Sabahtan akşama kadar yattım. Uyudum uyuyamadım. Ama sıkılana kadar; ne yapsam şimdi diyene kadar çıkmadım hiçbir yere. Kapattım bilgisayarın kapağını teknolojiden uzak kaldım..
Sonra giderken caydığım, bir çılgınlığın fitili yeniden ateşlendi orada…

Uçmak!

Bakınca Allah’ın yarattığı o muhteşem koyun havadan çekilmiş fotoğraflarına, ne mümkün kendinizi frenleyebilmek. O ne harikulade bir kıvrımdı öyle, ne eşsiz bir mavilik.. Hem ne büyük bir davetti, “Aman yapma; intihar gibi bir şey” diyen tüm kötü telkinlere kulak tıkatan..

Önce benimle uçacak pilotu dinledim.. Yamaç paraşütüne 7 yıl önce başlamış olduğunu ve hala hayatta olduğunu görmek beni fevkalade rahatlattı. Ölümlü kazaların neredeyse tamamının, gözü karaların tek başına uçmak istemesinden kaynaklandığını öğrendim o gün.

Hayatınızın en özel anlarından birine hiç tanımadığınız birinin şahitlik edecek olması garip olsa da, hedeften yine şaşmadım. Hazır bu kadar cesaret depolamışken uçmalıydım..

Yaptım mı? Yaptım..
Yani uçtum!

Tarife sığmayan bu heyecanı anlatmak sanırım kelimelerle mümkün olmayacak. Yaşamak gerek; hadi olmadı görmek gerek. Aşağıda siz okurlarımla paylaşmak istediğim o ana ait bir kare bulacaksınız.. Bu sayede belki siz de, artık kendinize değer vermenin vakti geldiğini anlayacak, hayatınızda hiç cesaret edemediğiniz kendi çılgınlığınızı yapmak için güç toplayacaksınız. Çünkü ben o cesaretle bir de safariye katıldım..

Şimdi mi?
Çok iyiyim.. Hem de çok!