Sabah, Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer aradı.

“Manşetinizden çok rencide oldum” dedi, “sizi temin ederim ki Milli Güvenlik Kurulu’nda bu yeni eğitim sistemiyle ilgili tek kelime konuşulmadı.”

“Ne konuşuldu peki, niye üyesi olmadığınız Milli Güvenlik Kurulu’na katıldınız?”

“Güneydoğu’da asayiş sorunlarının eğitimi aksatmaması konusu konuşuldu... Güneydoğu konusunun konuşulması da daha önceden kararlaştırılmıştı.”

Tabii, herkesin aklına gelecek olan soru benim de aklıma geldi.

“Peki, neden tam da Milli Güvenlik Kurulu’nun toplandığı ve sizin de toplantıya katıldığınız gün sistemde değişiklik yapma kararınızı Meclis’e bildirdiniz? Bu iki olayın birarada gerçekleşmesinin nasıl görüneceğini düşünmemiş olamazsınız.”

“Aynı güne rastladı çünkü Başbakanımız sağlık nedenleriyle epeydir Ankara’dan uzaktı, kendisiyle bu konuyu yüz yüze konuşma imkânımız olmamıştı, Başbakanımızla ancak Milli Güvenlik Kurulu’nun toplandığı gün yüz yüze konuşabildik bu konuyu.”

Bakan Dinçer’in bu sözleri, “değişikliğin” Başbakan’la Bakan arasındaki görüşmede belirlendiğini ortaya koyuyordu.

Başbakanla Bakan’dan biri, diğerini bu “değişikliğin” gerekli olduğuna ikna etmişti.

“Hanginiz hanginizi değiştirme konusunda ikna etti, Başbakan mı sizi, siz mi Başbakan’ı?”

“Ben Başbakan’ı,” dedi Dinçer kısa bir duraklamadan sonra.

Hemen arkasından da “bu yeni sistem önerisinin nasıl geliştiğini” anlattı.

“Biliyorsunuz bu bir tasarı, AKP’nin Meclis grubu tarafından önerildi, ben milletvekili arkadaşlarla görüşmeleri için uzmanlarımı gönderdim ama bir yanlış anlaşılma olmuş onlar görüşürlerken, onun için o yanlışlığın düzeltilmesi gerekiyordu.”

“Yanlışlığın” ne olduğunu da teknik terimlerle anlattı, “Arkadaşlar mesleki tercihle, yönlendirme kavramları konusunda bir hata yapmışlar”.