Erbakan kendini yaktı

Çarşamba günkü yazımda Çevik Bir imzalı bir belge üzerinden 28 Şubat sürecine dair kısa bir kesit sunarken, bazı okuyucular gönderdikleri mesajlarda sordular: İyi güzel de Erbakan’ın hiç mi kusuru yok?

Eş zamanlı olarak Süleyman Demirel, Vatan Gazetesi’nde devam eden 28 Şubat’la ilgili röportaj serisinde 14 Mart 1997 tarihli bir belgeyi açıkladı.

Dönemin başbakanı Necmettin Erbakan, MGK Genel Sekreteri’ne gönderdiği bu yazıda, 18 maddelik irtica ile mücadele kararlarını uygulamaya koyduklarını bildiriyor. Bu haber, internet sitelerine ağırlıklı olarak ‘Demirel, Erbakan’ı yaktı’ başlığıyla yansıdı.

Okuyucuların sorularıyla internet sitelerinin yorumunu birlikte değerlendirdiğimizde, ortada bir ‘yanma’ hali varsa, ‘Erbakan’ın kendini yaktığı’ ifadesini daha doğru buluyorum. Maalesef Erbakan, Genelkurmay karargahında pişirilen hükümeti devirmeye yönelik süreci iyi yönetemedi.

Teşbihte hata olmaz derler, şimdiye kadar hep hırsızı sorguladık, peki ev sahibi kapıyı pencereyi açık bıraktıysa ortada ağır tahrik hali yok mu?

Bu soruya, son kitabım ‘Kıt’a Dur’da ayrıntılı olarak yer verdiğim bir iki anekdotu aktararak cevap vereceğim, yorumu size bırakmak istiyorum.

Bakanlar Kurulu, 28 Şubat’taki MGK toplantısından sonra ilk kez 13 Mart’ta toplandı. Bu tarih, Demirel’in açıkladığı belgenin yazıldığı tarihten bir gün öncesine denk gelir. Toplantıda iki eksik vardı: Devlet Bakanı Abdullah Gül Antalya’da, Sağlık Bakanı Yıldırım Aktuna Küba’da bulunduğu için katılamadı.

Erbakan ve Çiller, toplantıda yeni tartışma alanları ortaya çıkmasın diye yaklaşık 45 dakika baş başa görüştüler. Ardından Bakanlar Kurulu’na geçtiler.

Erbakan toplantıyı şu sözlerle açtı: ‘İki genel başkan olarak mutabakata vardık. MGK’nın basın açıklamasıyla hükümete kararlar okunacak. Ayrıca müzakere yapılmayacaktır.’

Kararları okuma görevi Devlet Bakanı Lütfü Esengün’e verildi. Daha sonra ilk sözü Çiller aldı: ‘Biraz önce kararları okunan MGK, Anayasal bir kuruluştur. Onun için MGK’da alınan kararların gereğinin yapılması şarttır.’

Erbakan ise Çiller’in uzun konuşmasının ardından görüşlerini dile getirdi: ‘Tansu Çiller hanımefendi konuyu fevkalade güzel bir şekilde ortaya koymuştur. Konuşmalarına aynen katılıyorum. Tek kelime dahi ilave etmeye veya çıkarmaya lüzum dahi görmüyorum.’

Erbakakan’ın şu sözleri daha da ilginç: ‘Hükümet irticayı önlemek için kesinlikle kararlı ve inançlıdır. MGK’da herkesin bu konuda birlik ve beraberlik içinde olduğunu müşahede ettim.’

Dışarıdan farklı olarak içeride MGK kararlarına ‘kayıtsız şartsız’ sahip çıkan ve MGK’nın asker üyeleriyle sorun yaşanmadığını iddia eden Erbakan’ın bu tutumu, 28 Şubat mühendislerinin işini daha da kolaylaştırdı. Asker ve diğer güç odaklarının kuşatması altındaki Erbakan’ın feryadı, ‘samimiyet’ testindeki kırıktan olsa gerek, toplumda istediği karşılığı bulamadı.

Süleyman Demirel de Erbakan’ın bu yumuşak karnını iyi keşfettiği için sürekli o bölgeden vurdu.

Aradan yıllar geçti ve şartlar değişti.

O gün Erbakan için zaafa dönüşen tutarsızlığın bugün kararlılığa dönüşmesi, Demirel ve arkadaşlarının ezberini bozdu. 28 Nisan’da (2007) Bakanlar Kurulu’nun elektronik muhtıraya verdiği karşılıkla birlikte, makara, demokrasi yönünde sarmaya başladı.