Doğrusu ya, eğer Avrupa Birliği denen şey, bu ırkçı ve şoven Sarkozy’den ibaret olsaydı, o birliğe aday olmaktansa bin sene burada askerî darbelerle boğuşmayı tercih ederdim.

Sarkozy’nin bugün başkanlığını yaptığı Fransa, 1789 Devrimi’yle kazandığı dünyadaki “entelektüel liderliğini” yirminci yüzyılın ortalarına doğru kaybetti.

O günden sonra da en azından entelektüel planda sürekli geriledi.

Fransız solu devletçilik fetişizmini aşamadı, Fransız sağı da gittikçe ırkçılaşarak sonunda Nazizm’e vardı.

O koskoca kültürü, o muhteşem geçmişiyle Fransa’yı, ne yazık ki bugün “Avrupa’nın köylüsü” durumuna düşürdüler.

Fransa’nın dünya çapındaki aklı başında adamları da bu kayboluşun içinde seslerini çok fazla duyuramadılar.

Sarkozy, boyunun kısalığını sehpaların üzerine çıkarak kapatmaya çalışan acıklı kompleksinin benzerini yönettiği ulusun temsilinde de göstererek, güçsüzlüğünü manasız bir küstahlığın üzerine çıkarak gizlemeye çalışıyor şimdi.

Türkiye’ye “Şunları, şunları yapsanız iyi olur” diyerek demokratik bir “kriterin” gerekliliğini hatırlatmıyor, “Ne yaparsanız yapın Avrupa’ya giremezsiniz” diyor.

Niye?

Avrupa’nın diğer yeni üyelerinin durumuna, yakın geçmişlerine, yaşadıklarına, ekonomilerine baktığımızda, bunun tek cevabı “Müslümanlık” olarak ortaya çıkıyor.

Bir dini ve o dinin mensuplarını bütünüyle reddetmenin “ırkçılıktan” başka bir açıklaması yok.

Zaten bu zavallı tıkanıklığından dolayı bugün Fransa, Cumhurbaşkanı’nın eşi Carla Bruni kadar bile ilgisini çekmiyor dünyanın.